Aynaya bak da gör demiyorum kendini!
Ayna sıfatını tattırır sana lakin,
Şiirlerimde bir "sıfatsız sen" var.
"Aynasız"ımsın sen,
Ama sevilen cinsten.
Vaktiyle mahkeme duvarı misali yüzüm,
Vesilenle,vesikalık bir fotoğraf artık.
İşte fotojenik yalnızlık.
Karakolda ayna var diyorlar.
Sadece seni görmek için,
Bir tepsi baklava çalmış süsü verip kendime,karakola düşeceğim.
Polis abilere de ikram ederim hem.
Tepsinin en ortasından başlarlar kesin yemeye...
Hani baklavanın en şerbetlisi,en az kızarmışı ordadır işte;
Yüreğin bir Konya Ovası...
Sığabildiğime göre içine!
