Ellerin...

Uzandım yattım
Uzağına
Uzansam tutamadığım
Uzuvlarından
Ellerin mesela
O ne soğuk o ne tehditkâr
O ne buz kesmiş halettir
El'lerin gördüğü
***
Ama aynı el aynı parmaklar
Fazlasıyla davetkâr
Fazlasıyla sevecen
Gel,sen de sevecen...
Tut ellerimi!

Bilesin

Bir küçük kızdı Aslı;
Ele avuca sığmazdı.
Hele ki mutlu olsun,
Yerinde duramazdı.

Yunus ise pek bir şakacı...
Elinde pastel boya izleri,
Ağzının kenarında ketçap.
Önlüğünü hep kirletirdi,
Okulu birbirine katarak.

Tepecik'te doğmuştu Aslı
Yunus ise orada öldü
Aslı Kocatepe'yi seçti,
Yunus Yeditepe'yi gördü.

Tuttu elinden Aslı Yunus'un,
Kaldırdı mezarından.
Bu öyle bir ölümdü ki
Kim geçse mezarın yanından
Ağız dolusu küfrederdi
Küfürde de,ağzın dolusu
Makbuldür ya.

Bir tek Aslı sövmedi Yunus'a
Ona sırt dönmedi
Sırtını sıvazladı aksine;
Yunus ile Aslı hiç ölmedi
Masaldakilerin benzeri
Bir aşk yaşadılar
Hem de aynen masallardaki gibi
"Sonsuza dek mutlu" olarak

Masallar anlatılmaz,sadece çocuklara
İçimizdeki çocuğa da azıcık
Masal dinletmek lazım ya
Sevmek lazım onu
Saçların' okşayarak
***
Ben ortaya koyduğum her eserimsiyi
Masalımsı,öykümsü,şiirimsiyi
Gülen gözlerinin içindeki
İlham perileriyle
Ortaklaşa yazdım,
Bilesin.